Robert Louis Stevenson was nog volslagen onbekend, toen hij zich vanwege longproblemen gedwongen zag op kosten van zijn ouders naar een Zwitsers kuuroord af te reizen. Hij werkte er aan het boek dat hem wereldberoemd zou maken, Schateiland, maar in de avonduren zoog hij rijmpjes uit zijn duim. Zijn stiefzoon van twaalf had een kleine drukpers, wat de knul in staat stelde de rijmpjes van zijn stiefvader in boekvorm uit te brengen en aan de andere hotelgasten te verkopen. De eerste uitgave was met vijftig verkochte exemplaren meteen al het grootste verkoopsucces dat Stevenson ooit had mogen meemaken.
Meer dan honderd jaar later heeft Henning Wagenbreth een van deze rijmpjes nu van waanzinnige illustraties voorzien. Het quasi-onschuldige Sinterklaasrijm waarmee Stevenson in De piraat en de apotheker zijn venijnige wereldvisie ten toon spreidt, heb ik naar het Nederlands mogen vertalen. De roman die mij wereldberoemd moet gaan maken, heeft nog niet eens een fatsoenlijke titel, maar in de avonduren heb ik in ieder geval mijn bijdrage mogen leveren aan dit heerlijke stukje vermaak, dat nooit eerder in het Nederlands is vertaald en waarvan de verkoopcijfers – let op mijn woorden – de vijftig zeker gaan overtreffen!
Krijn Peter Hesselink
Post Scriptum (15 januari 2015)
De Trouw van 3 januari deelt overigens mijn enthousiasme. Hoewel recensent Leonie Breebaart zich – terecht – concentreert op de waanzinnige illustraties van Wagenbreth (‘De avonturen van Rob haddden niet swingender uitgebeeld kunnen worden’), kreeg ook ondergetekende nog een kleine alinea: ‘Stevensons moraaldicht is inventief vertaald door Krijn Peter Hesselink, zelf ook geen stilzitter.’ Alleen jammer dat ze me in één moeite door twee van mijn bundels door de neus boort (‘Hij publiceerde twee dichtbundels’), maar een kniesoor die daarop let.